รวยรินกลิ่นละมุนอรุณราง อุษาสางมิจางหอมถนอมนวล...
กลีบขาวพราวพิสุทธิ์สะอาดอิ่ม ดอกคลี่ยิ้มพริ้มระย้าลดาสรวล
ผลิล้อลมระริกระรี้ฤดีรวน ให้ปั่นป่วนพิศวาสพิลาสตา
หยดน้ำค้าง...ค้างใบใสกระจ่าง ชุบใบบางเขียวงามนามพฤกษา
ปรุงเกสรหอมสุขุมยั่วภุมรา ระเริงร่างท้าทายแสงฉายเช้า
โมกหอม...หอมซึ้งใจ ถึงใครหนอ เจ้าโน้มช่อชวนฝันในวันเศร้า
จึงพรั่งพร้อมบานประดับรับขวัญเรา ให้คลายเหงายามชอกช้ำระกำใจ
"ผู้ชายดอกไม้"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น